این روزها شاهد پخش سریال "شب های برره" از شبکه ی سوم صدا و سیما هستیم. سریالی که سرگذشت یک انسان روشنفکر را در زمان قدیم نشان می دهد که به خاطر نوشتن مقاله ای اقتصادی ـ که دادگاه، آن را سیاسی اعلام کرده است و او را متهم به نشر اکاذیب دانسته است ـ به روستایی دور افتاده تبعید می شود که بازی روزگار او را به برره می کشاند. در این روستا، برخلاف عرف روستاها، شاهد انواع قومیت ها هستیم. گویی که برره قبل از آن که نمادی از روستا باشد، کشوری است که همه ی آحاد مردم در آن هستند. برره، روستایی است با افکار "بسته" که در سنت غوطه ور است و از مدرنیت هیچ بویی نبرده است. تازگی خمیردندان برای آن ها، ندانستن فایده ی برس، عدم دخالت زن در مذاکرات، نداشتن سواد کافی و در نتیجه عدم آگاهی لازم برای یک جامعه ی خوب، خودی و غیرخودی دانستن افراد به صورت جدا کردن پایین برره و بالا برره، بد دانستن فعالیت سیاسی و … از عواملی است که نشان می دهد برره یک جامعه ی بسته است. جالب این که "برره" خود را مهد تمدن می داند، اختراع شطرنج، اهل برره بودن مشاهیر بزرگ، متحول شدن اسکندر در آن جا و … از جمله افتخاراتی است که برره ای ها نسبت به گذشته ی خود دارند، اما در این روزگار، آن ها هیچ گونه پیشرفتی ندارند. گر چه کیانوش (سیامک انصاری ) سعی می کند که برره ای ها را با مدرنیت آشنا کند اما در این راه خود او گه گاهی شمایل برره ای ها را پیدا می کند. برره ازلحاظ خرافات و سنت های غلط هم مثال زدنی است. مراسمی که بوی خشونت در آن پیدا می شود. جالب تر این که با درایت مهران مدیری و سرپرست نویسندگان، پیمان قاسم خوانی، کلیه ی مذاکرات برره در حمام "فینک" انجام می گیرد. با توجه به شناختی که از ژوله(نویسنده) و برادران قاسم خانی دارم فکر کنم که این سریال بتواند حرف های زیادی برای گفتن داشته باشد. گرچه خیلی از دوستان این سریال را نوعی توهین تلقی می کنند اما تاملی بیشتر سریال را جذاب می کند .
//////////////مطلب پائینی رو هم بخونید //////////////