بدون شک٬ آسیب های اجتماعی موارد بسیاری هستند که اگر به آنها توجه نشود٬ گریبان جامعه را خواهد گرفت. مسائلی که هر روزه چون قارچ رشد می کنند و درسطح کلان جامعه اثر گذار هستند. گاه لازم است که برای بیدار شدن مسئولان از خواب غفلت٬ تلنگری به آنان زد و گوشه ای از مشکلات رابه آنها نمایاند. یکی از این مشکلات تقابل پسران و دختران در دانشگاه است. گر چه هر وجدان منطقی٬ بیدار و اهل اندیشه ای می داند که اینگونه روابط درمحیط دانشگاه٬ بسیار عادی و اجتناب ناپذیر است. ولی هر از گاهی حرکاتی از سوی دانشجویان دیده می شود که متناسب با عرف جامعه ایران اکنون نیست. که اینگونه حرکات باعث می شود که انسان های فرصت طلب و معلوم الحال٬ آن را دستاویزی برای حمله به ساحت مقدس دانشگاه قرار داده و اینچنین جار میزنند که :چه نشسته اید که دانشگاه ها به فساد کشیده شده اند و باید دیوار عفاف کشید و ... . فرض را بر این می گذاریم که سخن این دوستان صحیح باشد. هیچ از خود پرسیده اید که مسئول بوجود آمدن این مسائل چه کسانی هستند؟ جواب را همه می دانیم٬ تئوریسین های آموزشی و اجتماعی. آنانکه به کودکان و نو نهالان یاد می دهند و می آموزند که نباید با جنس مخالف نشست و برخاست کرد و چهره عملی این موضوع را نیز از اول دبستان تا سال آخر به او نشان می دهند. بعدچه می شود که جوان ۱۸ساله ما که در اوج سن بلوغ است و به گفته همین تئوریسن ها خام است و جاهل٬ به یکباره و در عرض سه ماه آدم می شود و شعور و درکش این اجازه را به او می دهد که با جنس مخالف خود ۲ یا ۴ سال در دانشگاه رفت و آمد داشته باشد؟ به یکباره او را با افکاری که ۱۲ سال به خوردش داده اند٬ درفضایی نیمه باز تنها می گذارند. جوان ما را ۱۲ سال به صورت فنر می فشارند و به یکباره او را رها می کنند. آیا توقع دارید فنری که فشرده شده است٬ بعد از رهایی آرام باشد؟ پس دوستان محترم صاحب نظر در عرصه اجتماع٬ دانشجو و دانشگاه را متهم به فساد نکنیم و نخواهیم که ساختار غلط آموزش و پرورش و بی مسئولیتی خودمان رابه گردن آنها بیاندازیم. برای حل معضل چاره ای بیاندیشید. فردا دیر است. |