بغض سنگین

دوباره میسازمت وطن اگر چه با خشت جان خویش ستون به سقف تو میزنم اگر چه با استخوان خویش دوباره میگویم از تو گل به میل نسل جوان تو دوباره میشویم از تو خون به سیل اشک روان خویش اگر چه صد ساله مرده ام بگور خود خواهم ایستاد که بردرم قلب اهرمن به نعره آنچنان خویش اگر چه پیرم ولی هنوز مجال تعلیم اگر بود جوانی آغاز میکنم کنار نوباوگان خویش